“Ben artık susmak istemiyorum. ; Çünkü insan belki hiç konuşamaz bir kere susarsa. ; Kuğu gibi dili dışarıda kalır, ses çıkmaz. ; Ben artık hep konuşacağım.” Bu bir devir romanı. ; Herkesin zamanı bir başkasına devrettiği hayatta, Ali ve Ayşe’nin beraber kurdukları gizli bir dünya var içinde. ; Sadece o iki çocuğun gördüğü ve bir tek dilsiz kuğuların bildiği bir yer. ; O dünyada bugün yaşadıklarımıza asıl biçimini verenler, yani unuttuğumuzu hatırlamadığımız şeyler var... ; Ece Temelkuran, yalnızca çocuk gözümüzle bakınca hatırlayacaklarımızı anlatıyor. ; Dilsiz kuğuların dün söylediklerini yarına devrediyor...;